άθρεπτος

και άθρεφτος και άθρεφος, -η, -ο (Α ἄθρεπτος, -ον)

αυτός που δεν έχει τραφεί, ή που τράφηκε ανεπαρκώς

νεοελλ.

1. (για καρπούς και γεννήματα) αυτός που δεν ωρίμασε ή δεν αναπτύχθηκε αρκετά, άθρεφτος, ατροφικός

2. αυτός που δεν τρέφει επαρκώς, ο μη θρεπτικός («άθρεπτος τροφή»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀ- στερητ. + θρεπτός < τρέφω.

ΠΑΡ. (μσν. νεοελλ.) αθρεψία].